امام‌حسین(ع) با مادرش حدود شش‌سال زندگی کرد. بنا بر گزارش‌های متعدد، مدت بارداری حضرت حضرت فاطمه(س) به حسین(ع)، شش ماه بود که حضرت زهرا(س) از حالات خود در هنگام بارداری حسین(ع) سخنانی گفته که در برخی متون آمده است و بر اساس برخی روایات، حضرت حضرت فاطمه(س) در زمان بارداری از شهادت حسین (ع) آگاه می‌شود.
از امام‌صادق (ع) روایت شده است که رسول خدا(ص) شهادت حسین(ع) را به حضرت حضرت فاطمه(س) خبر داده بود. امام‌حسین(ع) و حضرت زینب(س) از مادر خود روایتی نقل کرده‌اند که طبق آن رسول خدا (ص) هنگام ولادت حسین(ع) به حضرت حضرت فاطمه (س) فرمود که او امام و فرزند امام و پدر نُه امام است که آخرینشان قائم (عج) است و حتی در منابع اهل‌سنّت آمده که حسین (ع) روایتی را از پیامبر (ص) نقل کرده که در آن پیامبر (ص) به حضرت فاطمه (س) بشارت داده مهدی(عج) از نسل اوست. در بسیاری از گزارش‌هایی که دربارة او و مادرش رسیده است، برادرش امام حسن(ع) نیز حضور دارد.
بنابر نقل روایتی از امام حسن(ع) برادرش امام حسین(ع) شبیه‌ترین مردم به مادرشان حضرت فاطمه(س) بود. منابع تاریخی و روایی از برخی رویدادهای زندگی حضرت حضرت فاطمه(س) که حضرت حسین(ع) در آن‌ها حضور داشته است، خبر داده‌اند.
بنابر گزارش‌های منابع شیعه و اهل‌سنت، حضرت حسین بن علی(ع) در کودکی صدای جبرئیل را می‌شنیده است و به همراه مادر و پدر و برادرش در کنار پیامبر اکرم(ص) در مباهله با مسیحیان نجران حضور داشته است. در بسیاری از گزارش‌هایی که دربارة او و مادرش رسیده است، برادرش حضرت حسن(ع) نیز حضور دارد. از محتوای برخی روایات بر می‌آید که حضرت فاطمه(س) در هنگام نماز جماعت به حسن و حسین(علیهم السلام) لباس می‌پوشاند و آنان را همراه رسول‌خدا(ص) به نماز می‌فرستاد.
حضور حضرت زهرا(س) و امام‌حسن و امام‌حسین(علیهم السلام) در کنار بستر بیماری رسول خدا(ص) که گفتگوهای آنان را نقل کرده‌اند. در منابع آمده است که امام حسین (ع) بر صداقت مادرش در ماجرای فدک و اینکه رسول خدا (ص) فدک را به حضرت زهرا (س) بخشیده، شهادت داده است.
همچنین منابع از چگونگی حضور حزن‌انگیز امام حسین(ع) در کنار پیکر پاک مادرش و سخنان او با بدن بی‌روح مادر خبر داده‌اند. بر اساس همین گزارش‌ها حضرت حسین (ع) و برادرش، خبر شهادت مادر را به پدرشان امیرمومنان علی(ع) در مسجد دادند. از امام‌حسین (ع) روایت شده است که مادرش حضرت فاطمه(س) شبانه و مخفیانه دفن شد و پدرش امیرمومنان علی(ع) قبر را با خاک پوشاند و رو به‌سوی قبر رسول خدا (ص) جملاتی گفت که محتوای آن‌ها را حضرت حسین (ع) گزارش کرده است.
بیان ارزش رابطة نسبی با حضرت فاطمه (س) مورد توجه امام‌حسین (ع) بوده است. به همین سبب از حضرت فاطمه(س) نقل کرده است که پیامبر (ص) فرمود: «هر پیامبری خاندان پدری‌ای دارد که نسبش بدو بازمی‌گردد، مگر حضرت فاطمه که نسب فرزندانش به من بازمی‌گردد». علاوه بر این، پاس‌داشتن جایگاه و فضایل حضرت فاطمه (س) از اموری بود که، طبق شواهد تاریخی، امام‌حسین (ع) بدان توجه داشت و به شکلی متذکر آن می‌شد، چنان‌که در یکی از خطبه‌هایش در نکوهش ابن‌زیاد، که امام‌حسین (ع) را به ذلتِ تسلیم و بیعت فراخوانده بود، با یادآوری ضمنی از مادرش، حضرت فاطمه (س)، گفت: «دامن‌های پاکی که مرا پرورده‌اند، هرگز اجازة چنین ذلتی را به من نمی‌دهند».
در روز عاشورا و ساعات پایانی عمر امام حسین (ع) نیز به یاد دعایی که از مادرش فراگفته می‌افتد و آن را به فرزندش امام سجاد(ع) می‌آموزد تا این یادگار حضرت زهرا(س) سینه به سینه نقل شود و آیندگان از برکات و آثار بی‌شمار این دعا که یادگار مادر اباعبدالله است بهره‌مند گردند.
نظر شما